‘Ik ben momenteel bezig met een project om mensen te helpen hoe ze elkaar kunnen coachen en van elkaar kunnen leren. Een ruimte om wederzijds te leren en delen. Ik leer zelf op dit moment beter om hulp te vragen, niet altijd de sterke te hoeven zijn. Als het me teveel wordt komt er een gedachte die zegt ‘je bent alleen’, ik leer om te die gedachte te bedanken en om dan om hulp te vragen. Binnen mijn familie ben ik vaak degene die de ‘sterke’ is, ik heb zogenaamd alles voor elkaar. Vorige week belde ik mijn broer die zelf worstelt met psychotische klachten. Ik deelde dat ik me alleen voelde en hij steunde me, ik merkte een enorme shift in de dynamiek, hij was blij er een keer voor mij te kunnen zijn. Een sterke connectie. Wanneer we in staat zijn te switchen van rollen op deze manier, herinnert het mij aan onze universele kwetsbaarheden maar ook onze universele krachten.’

Meg (31)

‘Ik probeer mijzelf als mens te zien. Ik was erg moe vandaag, en besloot daarom niet door te werken. Practice what you preach en walk your talk. Ik wil de lessen die we mensen die in therapie zijn geven zelf ook doormaken en toepassen. Omdat ik zelf ook met dingen struggle, de hele tijd eigenlijk, kan ik de dingen toepassen die we ook in behandeling gebruiken. Ik hoop dat ik me mag blijven verwonderen. Wanneer je iemand anders gek vind, dan begrijp je die ander nog niet, dat is wat ik denk.’

Sophia

‘Ik vertel mijn eigen verhaal vaak aan cliënten. Veel mensen denken dat behandelaars alles onder controle hebben en dat die weten hoe het leven werkt. Ik leg uit dat dat niet zo zit. Negen van de tien mensen hebben ellende meegemaakt en zijn daar niet open over. Vanmiddag zei nog een cliënte: "we zijn allemaal mensen," het maakt het contact gelijkwaardiger omdat jij ook dingen gedeeld hebt.

Tom

‘Wanneer ik verhalen aan hoor van mensen valt mij op dat ik niets raar vind, als je goed luistert worden de dingen die mensen delen eigenlijk altijd logisch en invoelbaar. Ik probeer het stigma op en over mijn werk te ontkrachten door de kracht te laten zien van mensen die ik spreek. Mijn achternaam [red. van Loenen] betekent dat ook, reflecteren van licht in het donker.’

Rachel (26)

‘Ik breng bij vrienden en familie de drempel omlaag door me kwetsbaar op te stellen, hierdoor leren we elkaar en kinderen om ons heen dat het normaal wordt om open te zijn. Ik ben begonnen met het schrijven van een kinderboek waarin ik dit ook wil toepassen.’

Lotte (24)

‘Ik zet me in om nieuwe behandelingen te ontdekken, er zijn veel stoornissen waarbij we moeite hebben ze te behandelen, volgens mij kan de toepassing van psychedelica een uitkomst zijn. Er worden hiermee delen van ons bewustzijn toegankelijk gemaakt die normaal gesproken lastig te bereiken zijn. Wat het mij geleerd heeft is dat het me heeft geconfronteerd met mijn donkere kanten, ik ben er een meer ontspannen mens door geworden, ik heb meer waardering voor de natuur en kleine dingen. Ik heb ook andere mensen zien transformeren van angstig en boos zijnde naar aanwezige en oprechte liefde eigenlijk. Er rust nog steeds een stigma op de toepassing van psychedelica, mensen weten niet goed wat het is..

David (29)